Thailand deel 3: Koh Ngai

Vanuit Chiang Mai reisden we in 1 dag (2 vliegtuigen en een minivan) naar Trang in het zuiden van Thailand. We checkten in in het 'Sri Trang Hotel', een mooi en groot hotel in ietwat koloniale stijl met veel ruimte. Direct na settelen, gingen we naast de deur (Jyp Travel --> aangeraden door onze goede vriend Frank) het verdere verloop van onze reis regelen: eilandjes!!! Eenmaal alles geregeld was, trokken we naar de lokale avondmarkt. Daar wachtten alweer talloze eetkraampjes en kledijkraampjes (Minnie Mouse sweater, anyone?) ons op en met een volle maag trokken we naar dromenland...

Na een lekker ontbijt (lees: pancakes with honey) was het daar eindelijk, het moment waar ik zo naar uitgekeken heb... islandhopping! Met een minibus en een kleine ferryboot reisden we tot Koh Ngai. Tijdens de overzet, waan je je al in paradijs! De warmte, de wind in je haren, onbewoonde kleine eilandjes die het water uitschieten, andere eilandjes aan de horizon,... 

Als je dacht dat dit al paradijs was, dan weet je niet wat je ziet al je op dit eiland toekomt! Een ver uitgestrekt, wit zandstrand met turquoise naar blauwe zee ervoor, hotels met bungalows quasi op het strand,... Somebody give me a cocktail please! Ons resort lag aan de uiterste hoek van het bebouwde deel van het eiland en was niet te bereiken met de boot omdat er teveel golfslag was (you can go with the Thai-way or take the highway!) en dus moesten we wachten op personeel van het hotel die ons kwam helpen om onze bagage en onszelf tot daar te begeleiden. Die twee kleine mannetjes namen onze zakken op hun rug en wandelden door strand, rotsen en jungle aan een tempo die ik niet kon volgen! We kwamen uiteindelijk toe op een idillische plaats, inclusief bungalow met (een klein beetje) zeezicht: Koh Ngai Resort. 

Wat volgde waren 2 volle dagen zon, liggen, golven, zwemmen (ze hadden een zwembad, juich!), wandelen, eten en oh ja... snorkelen. Ik verplicht mezelf om elke dag mee te gaan met sweety omdat ik die angst echt wil overwinnen, tot nu toe nog geen groot succes (oh yes... I cried and stood shaking on my legs) maar ik doe het toch wel hé (triomfantelijke blik in de ogen!) al is het telkens maar 15 minuten vooraleer ik overmand word met angst en paniek... 

De rest is zo paradijselijk als maar kan zijn: toekans vliegen hier hoog rond de palmbomen, vlinders de grote van m'n hand (ik geef toe, ik wil ze vangen en naar huis meenemen...), gekko's die 20cm lang en gigantisch zijn, cicades (soort kever) die zo'n luid en schriel geluid maken dat we dachten dat er iets mis was met de elektriciteitsvoorziening,... Ik kan blijven vertellen hoe mooi het hier is, maar je kan het maar voelen als je hier geweest bent. Ik voel me blessed dat ik deze ervaring kan meenemen en tegelijkertijd kan delen met m'n wederhelft. In mijn ogen is dit laatste het belangrijkste deel van het paradijselijke gevoel. Het doet me denken aan 1 van mijn favoriete nummers: "Could we stay right here 'till the end of time, 'till the earth stops turning..." 

Morgen het tweede eilandje: Koh Mook en 'The Emerald Cave'...