Thailand deel 5: Koh Bulon Leh

Ik heb al talloze keren het woord paradijs gebruikt en dat bleek dus volkomen onterecht, want als er 1 eiland met die titel mag gaan lopen, is het wel Koh Bulon Leh... (wil ik maar zeggen hoe belachelijk mooi al deze eilandjes zijn, de een al imposanter dan de andere)

We logeren in het Pannsand Resort, een van de twee resorts die aan het parelwitte zandstrand van het eiland liggen. In dat andere resort logeert onze goede vriend Frank, die hier een maand-en-half zal vertoeven en wiens gezelschap niet meer als een meerwaarde kan zijn voor ons verblijf hier. Hij kent het eilandje al en neemt ons op sleeptouw naar de leukste plaatsen om te chillen, eten en een aperitief/degustief te nuttigen. We ontwikkelen een soort van dagroutine: 's morgen ontbijten we elk in ons resort, daarna maken we ons klaar en spreken we af in 1 van de 2 hotels. Daar eten we dan samen ook de lunch en spenderen we gans de dag (met afkoelen in de azuurblauwe zee, snorkelen, schelpen rapen, in de zon, schaduw of hangmat liggen, schaken, lezen, creatief bezig zijn, bloggen, schrijven,...) tot de avond valt. Dan is het douchen geblazen en aperitieven en eten in een van de lokale restaurantjes. Een routine die ons allen veel te goed smaakt en die wij gerust nog enkele weken gingen volhouden!

Dit eiland heeft een eigen bevolking die leeft van de visvangst en het (gelukkig nog) minieme toerisme. Her en der over het eiland zijn enkele kleine bungalow-resorts verspreid, al dan niet met een eigen restaurantje. De eerste avond gaf Frank ons de raad om de 'Panang Curry' te eten. Natuurlijk was dat pikant, en medium spicy... da's nog altijd PIKANT! Resultaat: zweet, gloeiende lippen, neusloop, buikkrampen en ... als gevolg. Oh my lordie wat was dat zeg! De ganse week heb ik niet meer durven pikant eten! Niet te zeggen dat het eten (need I say it again) altijd even heerlijk was... 

Dus terug naar de dagelijkse routine van het liggen, nietsdoen en genieten van de scenery en het gezelschap. Wat een zaligheid om van 's ochtends tot 's avond eigenlijk niets te doen (behalve het bovengenoemde). Opstaan om 7u30 en gaan slapen om 23u. Bliss! Dus daar lig je dan in de hangmat te chillen, passeert er ineens een anderhalve-meter-lange (!!!) varaan! Lig jij daar met je kont een 30-tal centimeter van de grond... Spannend hoor, zeker als het beest beslist van zich te nestelen onder het terras van Frank z'n hut en af en toe eens komt kijken of jij er nog bent of niet. 's Nachts niet minder: het geluid van een gekko, die zo dichtbij is dat je denkt dat hij naast je hoofd ligt, in je kamer is doodnormaal, al vraag je je natuurlijk wel af waarom dat beest in je kamer op zoek gaat naar eten (hij eet insecten...). Het dierenrijk is hier alom vertegenwoordigt en is met momenten redelijk angstaanjagend (zo'n varanen-exemplaar van 2 meter die tijdens een wandeling even je pad kruist, voelt toch wat monsterachtig aan) en doet je soms eens verschieten, maar er valt mee te leven. 

Even over het hutje van Frank. Dichter bij de zee kan niet, of je ligt erin met hoogtij! De muren aan de zee-kant waren gestut met zandzakjes en 's nachts klotsten de golven met hoog water tegen de muur aan. We denken dat de hut er volgend jaar niet meer zal zijn... Het was weliswaar een prachtige plek om te vertoeven! En we zullen er met veel heimwee aan terug denken.

Onze hut lag niet echt in de zee (gelukkig), maar we lagen desondanks op de 1e rij en hadden frontaal zeezicht. Kan je geloven dat opstaan onder de weerkaatsing van de ochtendzon veel aangenamer was? Onze bungalow had enkel elektriciteit van 18u tot 7u, verbazend genoeg hebben we hier geen enkele hinder van ondervonden. You live by what you got! En tgeen je overdag hebt, kan je met niets vergelijken in België (6 graden hoor ik... 😰)! 

Op dit eiland had je ook rare etablissementen. Het meest absurde vond ik de 'Coconut Bar' midden in de jungle en uitgebaat door een paar Thaise rasta's (met dreads en al!)... Je kon er enkel liggen of zitten op een matje met driehoekskussen aan de laag-bij-de-grondse tafeltjes. Je kon er een grote selectie aan cocktails krijgen en als je sjansje had, werd je gepromoveerd tot dj en mocht je je ipod of iphone gaan opleggen van de baas... Amper verlicht bij nacht en versierd met een klein (niet storend) discolichtje, lig je daar dan. Naar de sterren te kijken en te luisteren naar dub. Hoe grappig is dat niet? 

Aan de vooravond van ons vertrek was het daar, het 'Ik wil ik hier eigenlijk niet weg'-gevoel. Waarom ook? Alles is hier zo aangenaam. De tijd hier is voorbijgevlogen en dat wil zeggen dat het bijna tijd is om echt naar huis te gaan... Nog amper een paar dagen in Bangkok en dan zit dit avontuur er alweer op... But on the bright side: ik zie al mijn familie, vrienden, collega's en m'n kat terug! We zijn er bijna, maar nog niet helemaal! 

Thailand deel 4: Koh Mook

Het aankomen met de boot op Koh Mook was even een klein twijfelmomentje... Ze hadden ons al meer geld dan nodig afgetroggeld om een taxiboot te nemen naar ons hotel (ipv een taxi-brommer over land aan de helft van de prijs!) en bij aankomst daar, lagen we blijkbaar aan de andere kant van het eiland, waar er niet echt een strand was.... We lieten dit niet aan ons hart komen en meldden ons aan in een hotel waar wij schijnbaar de enige gasten waren (na 2 dagen waren 5 van de 25 bungalows volzet). Het was een kleine teleurtstelling in eerste instantie, maar toen hebben we maar elke dag een taxi-brommer genomen naar het 'mooie' strand (luxebeesteuuuun!) en hebben we daar onze dagen versleten! 

Koh Mook is een eilandje die, in tegenstelling tot Kog Ngai en Koh Kradan, wel bewoond is. Er zijn enkele weggetjes (al dan niet verhard) en daarlangs staan her en der huizen/paalwoningen verspreid. De levensomstandigheden van die mensen valt in geen enkele manier te vergelijken met die van ons. Het is er vuil, warm en ze leven praktisch buiten. De kippen lopen overal rond en hier en daar zieje een megagrote spin (groter dan mijn hand!) in zijn web hangen tussen de planten... Er zijn ook enkele winkeltjes die voorzien in de basisbehoeften (voornamelijk van toeristen) en een paar hutjes die de visvangst van die dag verkopen. De mensen zien er gelukkig uit en wanneer je ernaar vraagt, zouden ze absoluut niet willen in een grote stad of aan land wonen. 

De eerste twee dagen op dit eiland hebben we gelegen en gelezen (een dikke vette neh!). Een klein restaurantje, gemaakt op houten steigers die tegen een rots aan plakte, voorzag in onze dagelijkse nood aan Thaise specialiteiten. Heb ik al gezegd dat het eten hier MEGALEKKER is? Wel soms zodanig pikant dat m'n ogen ervan tranen en dat m'n lippen driedubbel zo groot worden, maar soit. Zelf in ons semi-verlaten hotel is het eten om verliefd op te worden. Ik at elke avond hetzelfde: gele curry soep met kip en aardappelen.... Pikant maar to die for! En 's morgens een pannekoek (vergeet het idee dat je hebt van een Belgische pannekoek, hier zijn ze een halve centimeter dik, megaluchtig en overgoten met honing... oh my god!) met fruit en een koffietje. Nomnomnom! 

Onze voorlaatste dag op Koh Mook, beslisten we om met een kayak naar de Emerald Cave te gaan. Ze hadden ons gezegd dat je bij laag water erdoor kon kayakken en dat vond ik een véél beter idee dan in de pikdonkerte 70 meter (!!!) te zwemmen achter een gids met een lampje... Je moet dus weten dat ik absoluut NIET aan de zee ben, laat staan om erin te zwemmen. Dus ik al wakker liggen de nacht voordien van het feit dat ik 45 minuten ging moeten kayakken in semi-open water, om dan door een 70 meter lange, pikdonkere grot te gaan om naar een ingesloten strand te gaan kijken... Waarom had ik sweety ook alweer op de hoogte gebracht van dat strand? Exactly, om mijn angsten te overwinnen. Goed, wij achter een lampje naar het lokaal duikcentrum en dan die kayak in. Ik zodanig geconcentreerd om op de snelste manier tot aan die grot te raken, zodanig mijn best aan het doen om absoluut niet in het water te kijken, maar al bij al viel die tocht wel mee. Toen kwamen we aan die grot, die er eigenlijk niet zo imposant uitziet van buitenuit. Okay, lichten aan en naar binnen. Eerst en vooral moesten we enkele zwemmers (inclusief gids met licht) ontwijken om dan, eenmaal er voorbij, tot de conclusie te komen dat ons net aangekocht lampje, het kleinste pislichtje ooit was! Gelukkig was het absoluut niet zo ver en zagen we al snel licht aan het einde van de grot. Waar we terechtkwamen was surreëel: een strand, ingesloten door de steilste rotswanden, bedekt door een weelderige en exotische plantengroei, vlinders die dichtbij fladderen en in de hoogte van de rotsen een arend die aan het rondcirkelen is op zoek naar een prooi. Dat allemaal en een 50-tal Chinezen die luidkeels van het zicht aan het genieten waren... Seriously?! Een tiental minuten later zwommen diezelfde Chinezen in een treintje terug naar hun boot en kon de omgeving bewonderd worden in z'n ware schoonheid en stilte. 

De weg terug naar buiten was nochtans heel simpel volgens een Amerikaans koppel die simultaan met ons wou vertrekken. We hadden zelfs geen lichtje nodig zei de man, gewoon de andere kant opvaren als je ergens tegenaan botste. Dan kende hij ons nog niet, want wij zijn na deze wijze woorden gestrand in die grot, met ons pislichtje aan nota bene, op de eerste de beste zandbank die we tegenkwamen! Gelukkig konden we ons snel herpakken en de juiste richting uitgaan dankzij het koppel die toch besloten had om ons gade te slaan (en misschien wel een beetje met ons te lachen...).

De laatste dag gingen met twee Italianen (Pamela en Mateo) mee op snorkeltrip naar Koh Kradan (een eilandje die dicht bij Koh Mook ligt) met een longtailboat. Ik moet het jullie niet zeggen zeker dat een slapeloze nacht hieraan vooraf ging? Ik die van een boot, die ligt te dobberen boven een koraal, in het water zou gaan snorkelen... Zonder de (dacht ik toch) gegarandeerde paniekaanval, ging dit niet gebeuren! Kon ik gewoon meegaan en op de boot blijven zitten met mijn boekje terwijl zij lustig gingen gaan snorkelen? Neen, dat zou niet eerlijk zijn tegenover sweety (remember the zipline?). Ik moest en zou het proberen! Dus ik, een reddingsvest aan, die duikbril en snorkel op m'n kop en via een trapje aan de romp van die boot in het water, mezelf krampachtig vasthoudend aan mijn wederhelft, terwijl ik mijn zwemvliezen aandeed. Ik kreeg aan de ene kant een touw, die aan de boot vasthing, in mij hand en aan de andere kant de arm van mijn vent... De eerste keer dat ik naar beneden keek, zwom er op dat moment zo'n kleine nieuwsgierige vis net tegen die bril! En ik maar verschieten! Uiteindelijk ben ik gans de tijd kalm gebleven en heb ik zelf even aan een langer touw gehangen. TROTS! Later op de dag zijn we nog van aan het strand naar een koraalrif gezwommen en hebben we daar nog even gesnorkeld (wel met reddingsvest aan en hangend aan mijn wederhelft z'n arm). Hopelijk heb ik nu die angst wat overwonnen want het was echt wel mooi! 

En daar zaten we dan, samen met nog een tiental mensen, onder de bomen op het strand, wachtend op de volgende boot die ons ging afzetten op het zeer relaxe eiland, Koh Bulon. 

Thailand deel 3: Koh Ngai

Vanuit Chiang Mai reisden we in 1 dag (2 vliegtuigen en een minivan) naar Trang in het zuiden van Thailand. We checkten in in het 'Sri Trang Hotel', een mooi en groot hotel in ietwat koloniale stijl met veel ruimte. Direct na settelen, gingen we naast de deur (Jyp Travel --> aangeraden door onze goede vriend Frank) het verdere verloop van onze reis regelen: eilandjes!!! Eenmaal alles geregeld was, trokken we naar de lokale avondmarkt. Daar wachtten alweer talloze eetkraampjes en kledijkraampjes (Minnie Mouse sweater, anyone?) ons op en met een volle maag trokken we naar dromenland...

Na een lekker ontbijt (lees: pancakes with honey) was het daar eindelijk, het moment waar ik zo naar uitgekeken heb... islandhopping! Met een minibus en een kleine ferryboot reisden we tot Koh Ngai. Tijdens de overzet, waan je je al in paradijs! De warmte, de wind in je haren, onbewoonde kleine eilandjes die het water uitschieten, andere eilandjes aan de horizon,... 

Als je dacht dat dit al paradijs was, dan weet je niet wat je ziet al je op dit eiland toekomt! Een ver uitgestrekt, wit zandstrand met turquoise naar blauwe zee ervoor, hotels met bungalows quasi op het strand,... Somebody give me a cocktail please! Ons resort lag aan de uiterste hoek van het bebouwde deel van het eiland en was niet te bereiken met de boot omdat er teveel golfslag was (you can go with the Thai-way or take the highway!) en dus moesten we wachten op personeel van het hotel die ons kwam helpen om onze bagage en onszelf tot daar te begeleiden. Die twee kleine mannetjes namen onze zakken op hun rug en wandelden door strand, rotsen en jungle aan een tempo die ik niet kon volgen! We kwamen uiteindelijk toe op een idillische plaats, inclusief bungalow met (een klein beetje) zeezicht: Koh Ngai Resort. 

Wat volgde waren 2 volle dagen zon, liggen, golven, zwemmen (ze hadden een zwembad, juich!), wandelen, eten en oh ja... snorkelen. Ik verplicht mezelf om elke dag mee te gaan met sweety omdat ik die angst echt wil overwinnen, tot nu toe nog geen groot succes (oh yes... I cried and stood shaking on my legs) maar ik doe het toch wel hé (triomfantelijke blik in de ogen!) al is het telkens maar 15 minuten vooraleer ik overmand word met angst en paniek... 

De rest is zo paradijselijk als maar kan zijn: toekans vliegen hier hoog rond de palmbomen, vlinders de grote van m'n hand (ik geef toe, ik wil ze vangen en naar huis meenemen...), gekko's die 20cm lang en gigantisch zijn, cicades (soort kever) die zo'n luid en schriel geluid maken dat we dachten dat er iets mis was met de elektriciteitsvoorziening,... Ik kan blijven vertellen hoe mooi het hier is, maar je kan het maar voelen als je hier geweest bent. Ik voel me blessed dat ik deze ervaring kan meenemen en tegelijkertijd kan delen met m'n wederhelft. In mijn ogen is dit laatste het belangrijkste deel van het paradijselijke gevoel. Het doet me denken aan 1 van mijn favoriete nummers: "Could we stay right here 'till the end of time, 'till the earth stops turning..." 

Morgen het tweede eilandje: Koh Mook en 'The Emerald Cave'...

Thailand deel 2: Chiang Mai

Vanuit Bangkok namen we de nachttrein richting Chiang Mai. Als het ware een Harry - Potter - achtige evaring! Onze wagon bestond uit aparte ruimtes met in elk van hen 2 stapelbedden, een tussentafeltje en ruimte om de bagage te stockeren. Rond 21u kwam iemand onze bedden opmaken met verse lakens en vanaf dan kun je genieten van de wiegende beweging van de trein... Ware het niet dat het ijs - bijtend - koud (tip: neem een wagon ZONDER airco of het moet al eind de 30 graden zijn!) was en dat onze reisgenoten (puberende Thai) besloten hun maat uit te nodigen! Gelukkig had ik mijn oogmasker en oordopjes (dankuwel mamsiepoe!) mee en heb ik rond 24u het licht mogen uitdoen. Rond 8u werd een simpel, maar welkom, ontbijt geserveerd door de trein - serveuse (we twijfelen nog of het nu een man of een vrouw was) en iets voor tienen kwamen we aan in Chiang Mai. 

Chiang Mai! Relax! Vééééél chiller dan Bangkok. Een verademing op zijn minst! Aan het station werden we opgewacht door Jef, de uitbater van onze guesthouse: Junior Guesthouse. Tijdens de rit gaf hij wat uitleg over het reilen en zeilen in zijn stad, waar we moeten zijn voor wat, de weersvoorspellingen,... Praatgrage en chille gast. In de guesthouse maakten we kennis met zijn collega: TarTar ("Yes, you know, like the sauce."). Tartar heette ons welkom en stak direct van wal met de map van de stad en een eindeloze lijst do's and dont's en tips. Hij gaf ons de tip te gaan proeven van een lokaal gerecht (Khao Soi = pikante noedelsoep met vlees naar keuze en met gefrituurde noedels 'on top') en na een excursie vast te leggen, gingen we met de map en die laatste tip op zoek naar Huen Pen's. Inderdaad, de Khao Soi was heerlijk (alsook de volledige maaltijd). 

's Avonds trokken we de oude stad in en gingen we richting sunday-market, de lokale markt op zondagavond: bijna gans de binnenstad was één markt! Veel souvenirstandjes maar ook heel veel local-streetfood, een waar eetfestijn voor mezelf en de sweety! Ganse gerechtjes voor niet meer dan 10TB (€0,25!), mangoshakes, gebakjes, dim sum,... Gelukkig nemen we een beetje voorzorg met Enterol° te nemen, twas anders waarschijnlijk een pijnlijke ervaring al dat lokaal eten op straat! 

Er waren een paar redenen dat we het noorden van Thailand wilden verkennen: de relaxte sfeer, de avontuurlijke excursies die je in de jungle kan doen en de vele olifantenkampen. Uiteindelijk hebben we iets gedaan dat voor 1 van ons niet zo vanzelfsprekend was: een ziplineparcours door de jungle van Chiang Mai (sweety heeft hoogtevrees...)! We werden 's ochtendsvroeg opgehaald aan onze guesthouse met een minibusje. Tartar had wel gezegd dat het geen al te wreed bochtenwerk ging zijn op de tocht naar boven, maar mezelf en mijn zwakke evenwichtsorgaan (lees: wagenziekte!) kennende heb ik toch zo'n goed pilletje Dramamine° genomen. De klim was op sommige momenten wat stijl en onze medepassagiers (6 Chinese meisjes en 1 Zuid Koreaanse) durvden al eens luid zuchten als ze bepaalde afgronden zagen. Eenmaal aangekomen op het basiskamp werden we in een harnas gehesen, kregen we een helm op onze kop en werden we voorzien van een zakje met water en een kleine versnapering. Goed voorzien van alle nodige materiaal, werden we "ingeladen" in de laadbak met stalen frame van een pickuptruck. Al rechtstaand werden we de bergen in gevoerd langs modderweggetjes. Een kleine wandeling bracht ons bij het begin van het parcours. Daar begon het met alsmaar langer wordende ziplines, hoger wordende loopbruggen en abseils (waarvan 1 min 50 meter hoog!) die sommigen onder ons niet echt zagen zitten... Hoewel het met momenten echt hoog was voor de sweety en de loopbruggen niet echt mijn ding waren, hebben we ons echt geamuseerd! De adrenaline gierde door ons lijf en kriebels doorheen onze buik! Dit was alvast een ervaring die ze ons niet meer kunnen afnemen! De langste zipline werd bewaard tot het laatst: 900 meter zoeven boven een vallei! Achteruitleunen in het harnas en genieten maar! Super ervaring! Nadien mochtten we nog genieten van een Thais buffet en werden we weer netjes aan onze guesthouse afgezet. We kunnen beide zeggen dat we een super memorabele dag hebben gehad (en de blauwe plekken aan mijn billen van dat harnas neem ik er graag bij, neh!). 's Avonds zijn we nog eens tot bij de nightmarket gegaan (zeer toeristisch gerichte markt...), maar buiten wat eten aan een kraampje is er niet echt wat gebeurt. 

Onze laatste dag in Chiang Mai huurden we een scooter en gingen we de bergen in, op naar de 'Doi Suthep' en het presidentieel paleis (althans in de winter). De eerste stop was het paleis, bovenaan de berg. We betaalden de volle entreeprijs (als 'farang' heb je natuurlijk wel dat nadeel) enkel en alleen maar om te ontdekken dat de bijgebouwen (het enige die er te bezichtigen valt!) in renovatiewerken waren! Waste of time and money... Dan maar naar de Doi Suthep, de hoogste tempel van Chiang Mai. Je raakt er door een heleboel (kheb ze niet geteld, daar ik buiten adem was, tiens) trappen te bestijgen. Eenmaal boven kom je aan bij een prachtige gouden 'spies' die torenhoog boven het groen uitsteekt. De site is ook voorzien van een prachtig uitzichtpunt van de stad en de omringende vallei. Dan maar terug de trappen naar beneden en met bevende benen (van al dat 'getrappeloop') terug de scooter op, op zoek naar een orchideeënkwekerij met vlindertuin waar ze de vlinders verkochten. Na 45 minuten rijden komen we aan bij 'Bai Orchid', waar ze letterlijk de toeristen met bussen komen dumpen... Not our cup of tea! Na misleid te zijn aan de ingang, met de belofte dat eigen vlinders te koop waren, zien we dat de ingekaderde vlinders van massaproductie zijn en kunnen we concluderen dat onze rit naar hier ook nog eens een 'waste of time and money' was... Dan maar terug naar Huen Pen's! Zo hebben we toch nog eens lekker gegeten op deze laatste dag in Chiang Mai. Volgende halte = paradise! 

Thailand deel 1: Bangkok

De 'Bangkok Experience' begint van zodra je de luchthaven verlaat: stomende, vochtige hitte beneemt je de adem. Wow! Dit moet ik even gewoon worden! De taxichauffeur (inclusief meest grappige 'tic  nerveux') brengt ons in volste ochtendspits naar onze guesthouse. Langs de baan zie je hier en daar adembenemende tempels en altaren, een kleurenpracht om U tegen te zeggen (en al dat goud! Als het blinkt word ik sowieso al dat tikkeltje enthousiaster...)! 

De wijk waarin onze guesthouse gelegen is, grenst aan Kao San Road (voor diegenen die niet op de hoogte zijn, het valt niet beter te beschrijven als 'hippie central' met gezellige bars en massagestudio's): de meest gezellige drukte die ik ooit al ervaren heb! Langs de weg staan overal kraampjes met kledij, handtasjes, fruit, eten, drank,... Tuktuk (driewielige brommer met overrdekte zitplaats met een interieur in ware kermisstijl) - chauffeurs spreken je constant aan om mee te rijden, kleermakers willen je de hand schudden om je dan aan diezelfde hand (die ze niet meer lossen) binnen te trekken in hun zaak, voetmassages worden in comfie stoelen op straat gegeven voor 120 baht (€3,00!!!),... Ik ken vriendinnen die, eenmaal hier aangekomen, hier waarschijnlijk van hun leven niet meer weg geraken (met veel liefde gezegd sweetie's!). We gaan op verkenning, eten de lekkerste Thaise gerechten, laten onze voeten masseren (en verbijten de op-het-randje-van draaglijke pijn). Dag 1 komt al redelijk vroeg aan z'n eind... wat wil je na een heenreis van een goede 24u! 

Dag 2. De weersvoorspellingen waren niet zo denderend voor vandaag, dus besloten we om naar verscheidene overdekte plaatsen te gaan om zo niet kliedernat te worden. Zo wou sweety eens de antiekmarkt in River City Center zien en zijn we dan beginnen wandelen richting station om onze tickets voor de nachttrein te boeken... Alleen had your's truly de plattegrond van de stad in de hotelkamer vergeten! Oeps! Dan maar beginnen wandelen in de richting die ik me herrinerde... Het rare aan Bangkok is dat het er echt niet proper en mooi uitziet, maar ik vind het hier zo gezellig en ik voel me ook erg veilig, zelfs nu ik de weg niet weet en ik hier in een wijk aan het wandelen ben waar ik geen andere toeristen zie. Gelukkig passeren we vlug een lokaal reisbureautje en kunnen we snel terug de route opnemen richting station. Na een enkele maal verdwalen, komen we daar dan ook aan. Daarna is het richting 'MBK center' (een overdekte markt/shoppingcenter) en daarna zijn we naar een rooftopbar gegaan. We hadden het even moeilijk toen we op de 17e verdieping in de lift achterom keken en zagen dat het een glazen lift was! Maar eenmaal aan de hoogte gewoon, werd het zicht adembenemender met de seconde. Gin & Tonic on the 20st floor in a bar called 'Heaven'? Why yes please! Een tuktuk bracht ons terug naar onze guesthouse... Slapen ging dit keer voor mij heel wat minder... Twas kassa kassa: jetlag! 

Dag 3. Na een ware strijd met onszelf om op te staan, besloten we vandaag de tempels te gaan bezoeken. We trokken richting rivier en namen de taxiboot naar What Po, de tempel van de liggende boeddha. Hoe alles hier blinkt en baadt in kleuren valt niet te beschrijven met woorden. De pracht en praal doet je mond openvallen. Het is ook mooi om te zien hoe respectvol alles er hier aan toegaat (schoenen uit en blote schouders bedekken bij het binnengaan van de tempels) en hoe de Thai omgaan met hun goddelijkheden. We wilden hierna nog het paleis bezichtigen alsook de 'Emerald Buddha' (gelegen op dezelfde site), maar verschillende factoren zorgen ervoor dat we al vlug beslisten om iets te eten en de ferry te nemen naar What Arun. Deze tempel heeft de stijlste trappen die ik in mn leven beklommen heb! Duizelingwekkend en ik mocht er niet teveel bij stilstaan of ik ging blokkeren! Eenmaal beklommen heb je wel een prachtig zicht van Bangkok en de rivier Chao Praya met aan de overzijde de tempels die we eerder bezochten. De laatste avond in Bangkok sloten we af met een etentje aan de oevers van de rivier. Zalig! 

Dag 4. We moesten vandaag al rond 11u uitchecken dus de ontwaakstrijd was al wat minder. De zakken bij de receptie gezet en weer op pad! Ditmaal naar de 'khlongs' (kleine waterwegen die doorheen Bangkok lopen en waar er allerlei markten op gehouden worden en er vanalles te beleven valt). Via de rivier en een sluizencomplex, vaar je de buitnwijken van Bangkok binnen. De oeverkanten zijn hier bezaaid met zelfgefabriceerde paalwoningen en de plaatsen die leeg staan of in uiterst verval zijn, worden terug ingenomen door de natuur. Paradijselijke vogels zoeken een schuilplaats als we passeren met de luidruchtige longtail-boot. Op de oever ligt hier en daar een varaan (de een al groter en draakachtiger dan de ander!). De krottige paalwoningen worden afgewisseld door prachtige villa's en tempels die baden in pracht en praal. Het is een interessante mix van schoonheid en verderf. Ik weet niet goed wat ik er exact van moet denken... 

De nachttrein richting Chiang Mai wachtte ons op en het vertrek was dus aan de orde! See you in three weeks bangkok!